Elbette, belli bir matematiği, disiplini vardır her sanatın. İyi bir yemek için neye ihtiyacınız olduğu bellidir zira. Lakin bir yemekte en önemli unsur aşçıdır, yani usta. Bazen çok iyi malzeme olmasına ve tüm malzemeler kararında kullanılmasına rağmen, yemek arzu edilen lezzette olmaz. Bazen de tüketicinin damak zevkine hitap etmez. Aslında her şey yerli yerinde, hatta yapan aşçı da ustadır ama servis yapılan kitle için o yemek pek bir anlam ifade etmez.

Sinemanın dâhi çocuğu olarak ifade edilen, bir Hollywood tüccarı ve üretkeni Steven Spielberg’in son filmi Casuslar Köprüsü (Bridge of Spies) tam da böyle bir film. İyi bir film için gerekli olan tüm malzemelere sahip. Usta bir yönetmen: Spielberg. Çok iyi bir oyuncu kadrosu: Tom Hanks, Mark Rylance, Amy Ryan, Austin Stowell… İşinin ehli senarist: Coen Kardeşler. Harika bir müzisyen: Thomas Newman. Görüntü ustası bir kameraman: Janusz Kaminski. Daha ne olsun…

Hikâyesi de hiç fena değil Casuslar Köprüsü’nün: Brooklyn’de bir sigorta avukatı kendisini bir anda soğuk savaşın ve Sovyetler tarafından ele geçirilen Amerikalı U-2 pilotunun değişimi için yapılacak pazarlığın ortasında bulur: 1950 yıllarında soğuk savaşın henüz başlarında, Birleşik Devletler ile Sovyetler Birliği arasındaki tansiyon yükselmeye başlamıştır. Bunun üzerine FBI, New York’ta yaşayan bir Sovyet ajanı olan Rudolf Abel’i(Mark Rylance) tutuklar. Rusya’ya gizli kodlu mesajlar atmaktan suçlanan Abel ülkesine iadesini ister fakat FBI uzlaşmaya sıcak bakmaz ve federal hapishanede mahkemesini beklemesine karar verir.  Hükümet, Abel’i savunması için bağımsız bir avukat atanmasına karar verir ve Brooklyn’de bir sigorta avukatı olan James Donovan’a teklif götürür. Nuremberg davalarında savcılık görevi yapmış olmasına rağmen Donovan, bu büyüklükteki davalarda çok tecrübesiz olduğunu düşündüğü için, davayı üstlenmeye pek de istekli değildir. Ayrıca savunulması istenilmeyen birine avukatlık yapmak onu toplumda tanınır hâle getirecek ve kendisini, hatta ailesini potansiyel bir tehlike altına sokacaktır.

Donovan, Abel’i temsil etmeyi kabul eder. Savunma stratejisi hazırlanırken, iki adam arasındaki bağ güçlenir ve birbirlerini daha iyi anlamaya başlarlar. Donovan, Abel’in gücüne ve bağlılığına hayranlık duymaya başlamıştır. Derken gelişen başka bir olayla beraber Donovan’ın davası bambaşka bir hüviyete bürünmeye başlar. Mesele, bir yandan devletin namus meselesine dönüşürken, diğer yandan bir kişinin kaderi avukatın tavrına bağlanmıştır.

Yukarıda bahsettiğimiz formüle bir de afişe ve filme yedirilen Amerikan vatanperverliğini ekleyince tüm unsurlarıyla Oscar’a göz kırpan bir yapım ortaya çıkmış. Ancak bizim için zamanlaması manidar bir film Casuslar Köprüsü. Düşen uçakların, karşılıklı suçlamaların, vatan millet edebiyatının zirve yaptığı bir dönemde vizyona girmesi enteresan bir tevafuk oldu.

Casuslar Köprüsü, isim ve konusuna bakılınca aksiyonu bol, espiyonaj dozu yüksek bir film beklentisi oluşturuyor ama Spielberg, olgunluk döneminde yaptığı her filmde olduğu gibi, bu filmde de kendine hâkim oluyor ve oluşturduğu atmosfer ile karakterlere yükleniyor. Ortaya inandırıcılığı olan, fakat bu türden beklentileri pek karşılamayan bir yapım çıkıyor. Şüphesiz bunda hikâyenin gerçekten yaşanmış olmasının da etkisi büyük.

Son tahlilde ortaya, uzunca süresi, yer yer durağan ritmiyle pek iyi bir seyirlik çıkmıyor ama deha yönetmenin belli bir kalitenin altına da düşürmediğini görüyoruz. Casuslar Köprüsü, her hâliyle usta işi bir aşçının elinden çıkmış, lezzetli ama kendi türü için beklentilerin altında kalan bir film olmuş. Ustaların mutfağından vasat bir akşam yemeği tadında…

NEDİM HAZAR