Mirasçıların talep ettiği taşınmazlar arasında dikkat çeken yerler bulunuyor. Bu taşınmazlar arasında Galatasaray Adası, Veliefendi Çayırı, Kabataş Meydanı, Nişantaşı’ndaki iki konak, Bakırköy’de 70 dönüm arazi, Beykoz ve Kartal’da 30’ar dönüm arazi ile Kâğıthane’de 20 dönüm arazi yer alıyor. Ayrıca Şişli, Çatalca, Çekmece ve Geyve’de çok sayıda çiftlik, Aydın, Antakya ve Kilis’te araziler de talep ediliyor. Bu taşınmazların bir kısmının Osmanlı döneminde padişahın özel mülkiyetinde olduğu iddia ediliyor.

1924 YILINDAKİ YASANIN ENGELİ

Mahkemenin gayrimenkul devrine kısıtlama getirmesinin en büyük nedeni 1924 tarihli “Hilafetin Kaldırılması ve Osmanlı Hanedanı’nın Yurt Dışına Çıkarılması Hakkındaki Kanun”. Bu yasa, Osmanlı padişahlarının Türkiye’deki tapulu gayrimenkullerinin millete geçtiğini vurguluyor. TBMM’nin 1949 tarihli yorum kararı da bu yasayı destekliyor. Mirasçılar, “Sultan 2. Abdülhamid 1918’de vefat ettiği için 1924 yasası onu kapsamaz” şeklinde bir iddiada bulunsa da mahkeme bu görüşü kabul etmedi.

MİRASÇILARIN GELECEK ADIMLARI

Mahkeme, 71 kişinin mirasçılığını onaylayarak, gayrimenkullerin devrine izin vermedi. Bu karar, mirasçıların taşınmaz taleplerini büyük ölçüde engelliyor. Hukukçular, mirasçıların kararın temyizi veya yeni davalar açma gibi yolları seçebileceğini belirtiyor. Ancak, 1924 yasasının açık hükümleri nedeniyle bu taleplerin başarı şansı düşük görünmekte. Dava, Galatasaray Adası ve Veliefendi Çayırı gibi sembolik yerlerin gündeme gelmesiyle kamuoyunda geniş yankı buldu. Sosyal medyada, kararın tarihi ve hukuki boyutları tartışılırken, bazı kullanıcılar mirasçıların haklı olduğunu savunurken, bazıları 1924 yasasının kesin bir engel teşkil ettiğini belirtiyor.