Ünlü fotoğrafçı Bennu Gerede, Haber Aktüel Genel Yayın Yönetmeni Muaz Kalaycı’nın sorularını yanıtladı.

Pandemi sürecinde kısıtlamaların olduğu hatırlatılan Gerede, ev hayatını çok sevdiğini ve çocuklarıyla daha fazla vakit geçirdiği için mutlu olduğunu söyledi.

Koronavirüs’ün insan icadı bir hastalık olduğuna inandığını söyleyen Gerede pandemi günlerini şöyle anlattı: “Aslında evet çok enerjiğim, çok faalim, çok aktif bir insanım. Ama aynı zamanda da çok domestiğim. Yani çok severim ev hayatını. Yemek pişirmek, film izlemek, çocuklarımla vakit geçirmek… Ama tabi ki o kısıtlama gelince bir hapis hissediyorsun kendini. Sadece ekmek almak için izin veriyorlar çıkmana. Dolayısıyla bahane olarak öyle atıyordum sokağa kendimi. Her yer kapandığı zaman Maçka Parkı’nda yürüyüş yapıyordum. Maske zorunluluğu var. Takıyor muyum sokakta? Yarım yamalak takıyorum. Çünkü nefes alamıyorum ve çok yanlış buluyorum. Oksijen alacağına kendini zehirliyorsun o maskeyle. Bisiklete binerken maske çok zor. Yani nefes nefese kalıyorsun. Gözlüğün buharlanıyor. Yani yarım takılı duruyor, öyle söyleyeyim. Hiç sağlıklı bulmuyorum. Zaten kimse iç içe yürümüyor sokakta. Mesafeli herkes. Ben zaten çoğu zaman sokakta değil, arabaların geçtiği yerlerde yürüyorum. Çok kalabalık oluyor sokaklar. Bir şekilde insanlar adapte oluyor bu hayata. Oldu da.” diye konuştu.

İNSANLAR MUTSUZLUKTAN BESLENİYOR

Gerede, bazı insanların mutsuzluktan beslendiğini, gıybetçi ve dedikoducu olduğunu söyledi:

“İnsanlar gıybetçi, dedikoducu. Gerçekten çevremde de görüyorum. Mutsuzluktan besleniyorlar. Hoşlarına gidiyor. Mesela yurtdışında herkes birbirine destek olmak ister, yetenekli insanları uçurmak isterler. Ama burada kıskanıyorlar ve istemiyorlar senin başarılı olmanı. Bence çok insan benimle bu konuda hem fikirdir. Bilmiyorum neden. Bence çok sorunları olan bir ırkız. Bu, hücrelerimize kadar girmiş.”

BALİ’YE DÖNMEK İSTİYORUM

2016 – 2018 yılları arasında Endonezya’ya bağlı Bali adasında yaşayan Gerede, tekrar Bali’ye dönmek istediğini belirtti:

“Şahsen Bali hikayem henüz bitmedi. O yüzden Bali’ye dönmek istiyorum. Fırsat yaratabiliyorsan bir şekilde her yerde yaşayabilirsin. İlla bir yere çakılıp kalmak gerekmiyor. Bali’de medeniyet yok ama insanlık var. Evimizin kapılarını açık bırakıyorduk. Paralarımız açıkta duruyordu. Bir şey saklamıyorduk. Hırsızlık yok. Normal şartlar altında o trafiğin içinde o sesler, o kornalar insanı delirtir ama orada böyle bir huzur, bir sükunet geliyor insana. Enteresan, çok büyülü bir ada. Bali bir kadın gibi; ya seni alır kucaklar ya da tamamıyla seni reddeder. Gerçekten öyle hissediyor insan.”