İstifalar, çeşitli siyasi oluşumları etkileyen tek bir partiyle sınırlı kalmadı. Dikkat çeken gelişmeler arasında Cumhuriyet Halk Partisi’nden (CHP) 39 milletvekilinin istifa etmeyi seçmesi ve sadece Mustafa Sarıgül’ün direnmesi yer aldı. Ayrılan 38 CHP’liden 15’i Demokrasi ve Atılım Partisi’ne (DEVA) katıldı, 10’u Saadet Partisi’ne, 10’u Saadet Partisi’ne, 3’ü Demokrat Parti’ye, 1’i de İYİ Parti’ye döndü.

İYİ Parti içinde 4 milletvekili istifa ederken, 1 milletvekili ihraçla karşı karşıya kaldı. Nebi Hatipoğlu, istifa ettikten sonra iktidardaki AK Parti’ye geçti. Öte yandan Ayşe Sibel Yanıkömeroğlu, Adnan Beker ve Salim Ensarioğlu bağımsız olarak siyasi yolculuklarına devam ettiler. İhraç edilen üye Ümit Dikbayır da bağımsız bir siyasi yolu tercih etti. Sonuç olarak, İYİ Parti’nin parlamentodaki temsili seçimlerden sonra 44’ten 39’a düştü.

Bu istifaların dikkate değer bir yönü, milletvekillerinin partiler arasında yer değiştirmesi ve bazılarının bağımsız statüyü tercih etmesiyle, siyasi manzara arasındaki dinamik yeniden düzenlemedir. Bu, Türkiye’nin siyasi sahnesinin akışkanlığına katkıda bulunan siyasi ittifakların ve bireysel tercihlerin gelişen doğasının altını çiziyor.